Tiba tresna karo kancane bojo
Aku seneng, aku pengen, aku seneng karo kancaku bojomu. Dheweke pengin aku. Kudu piye
Aku saiki wis bebrayan udakara limang taun. Kita duwe loro lanang lan wadon. Pavel duwe kanca siji, jenenge uga Pasha. Aku wis suwe krungu babagan dheweke, nanging kepiye wae aku ora kudu ndeleng siji liyane. Banjur, ing sawijining dina sing apik, bojoku ngandhani yen jeneng sing padha, sing wis diajak ngobrol, bakal teka sawetara dina. Aku kabeh ora sabar, aku kepengin cepet-cepet ndeleng kanca Paulus sing angel ngerti. Bojomu mesthi muji banget. Nganti kaya ngono, aku ora percaya yen ana wong lanang kaya ngono. Kancane Pasha esuk tekan sepur. Dheweke njupuk tiket ing kompartemen, amarga dheweke pancen ora seneng kursi sing dicagar. Dheweke seneng banget karo kabeh perkara. Mesthi wae, kita nyediakake syarat kanggo tamu sing dikasihi ing apartemen. Dheweke kayane ora sambat. Dadi aku, kaya bocah cilik, tresna karo kancane bojoku!
Apa sejatine dheweke lanang! Aku meh ilang pikiran nalika ndeleng dheweke. Lan aku pancen getun amarga bojoku pancen beda banget. Mesthi dadi dosa, nanging paling ora sejatine. Kanca bojoku luwih ayu lan luwih manteb tinimbang karo Pasha. Nalika semana aku nuwun sewu yen dheweke ora bisa ijolan. Lan aku, amarga kekurangane, turu karo Pasha, kanca saka bojoku. Ya wis tak lakoni. Lan ... meteng saka dheweke. Nanging aku ora bakal ngandhani babagan meteng. Aku pengin bojoku mikir yen iki anake. Dheweke ngimpi banget karo putra. Ya, lan aku pancen pengin anak. Aku tresna tenan karo bayiku, kowe ora bisa mbayangake kepiye! Anakku lair, alhamdulillah, bayi sing sehat lan apik. Aku ngerti yen aku duwe dosa, mula aku asring njaluk tulung marang Gusti Allah. Muga-muga dheweke bakal ngapura aku.
Bojone ora ngerti babagan apa-apa, lan malah ora ngerti. Aku mikir manawa dheweke ora bisa ngira-ngira, lan bakal pancen ora cocog. Dheweke tresna banget karo putra cilik Styopka, mula aku ora bakal nesu. Aku ngapusi gedhe. Nanging aku ngapusi. Pasha minangka bapak sing apik banget. Karo dheweke, anakku rumangsa priya, gagah lan pinter. Kancane Pasha, sing dadi bapakne anakku, lunga menyang papan sing adoh ing perjalanan bisnis sing dawa banget. Kanggo dheweke, aku duwe perasaan sing ora bisa dibandhingake karo apa wae, minangka bocah wadon enom, aku edan karo dheweke. Aku seneng banget yen bocah iku saka dheweke. Pikirane iki dadi panas nalika aku angel banget. Nalika Stepan wis gedhe, aku mesthi bakal ngandhani sapa sejatine bapakne sing sejatine. Lan saiki isih luwih awal, dheweke isih durung ngerti. Dheweke cilik banget, dheweke ora nemoni masalah diwasa saiki, dheweke mung seneng dolanan. Lan kadang-kadang, nalika bojoku ora ana ing omah, aku ngobrol karo anakku, nerangake kepiye lan apa sing kedadeyan ing urip wong diwasa. Lan dheweke mung nggrundel nganggo basa dhewe amarga tembungku, dheweke bisa mesem. Apik banget yen dadi bocah cilik! Dheweke ora duwe masalah.
Aku asring mikir babagan Pasha, kadang aku luwih kuwatir karo dheweke tinimbang karo bojoku. Mesthi wae aku salah, nanging aku ora bakal ndhelikake dheweke ing salawas-lawase. Aku ora bakal nilar Pavel, nanging ing jero ati aku ngimpi urip bareng kanca asmane. Sing luwih tepat, aku wis urip, nanging mung ngimpi. Kadhangkala impen kasebut ndadekake aku adoh banget. Lan angel banget bali menyang kasunyatan.
Pancen angel banget tresna lan meneng. Aku pengin bengok-bengok babagan tresnaku. Aku arep ngandhani Pasha yen bocah iki saka dheweke. Kadhangkala aku ngimpi manawa dheweke bakal nyolong anakku lan aku, kanthi menengan dijupuk. Aku kepengin banget, nanging ora entuk apa-apa, aku urip kaya iki kanthi ngarep-arep lan ngimpi lan ora bisa nemokake dalane. Paling ora, aku kudu ngerteni apa sejatine dheweke, kepiye kahanane, lan apa dheweke bakal tiba ing kutha kita mengko mbesuk. Aku pengin ndeleng dheweke kanthi mripat siji. Kanggo ndeleng lan ngerti sebabe aku tresna banget karo wong iki, kenapa aku ora bisa urip sedina tanpa mikir babagan dheweke.
Nanging dheweke ora diumumake. Lan aku wedi takon marang bojoku. Dumadakan dheweke bakal ngira. Kita prakteke ora ngomong babagan Pasha karo bojoku. Aku malah ora pengin mikir apa sing bisa ditindakake yen dheweke ngerti. Saiki penting kanggo aku yen dheweke ora curiga, lan kita ora skandal babagan iki. Aku mikir manawa anakku ora nate krungu kepiye perang kita. Malah apik banget yen bojoku diarani kanthi jeneng sing padha karo pria sing dikasihi. Banjur ujug-ujug jeneng "salah" bakal tiba-tiba muncul. Lan medeni malah mikir kepiye pungkasane. Bojoku cemburu banget. Dheweke dadi ala amarga meri. Aku pengin mlayu saka rasa cemburu. Nanging ora ana papan sing bisa mbukak, aku lungguh lan ora ngomong apa-apa.
Aku mikir dheweke bakal mateni kancane yen ngerti yen dheweke bapakne bocah kasebut. Aku ora pengin kedadeyan iki. Lan aku nundha wayahe kayektene anggere bisa. Nganti saiki, jebule. Aku lungguh ing omah, nanging bojoku isih meri. Aku ora lunga ing endi wae! Apa sing cemburu?! Luwih tepat, kanggo sapa? Kanggo sing liwat ing dalan? Paling lucu. Nanging kadhang kala, nalika nerangake titik absurditas, mula ora lucu maneh.
Nalika aku omah-omah, aku ngerti yen Pasha cemburu banget. Nanging nganti ketemu karo kancane, dheweke kayane impen sajrone uripku. Malah bapakku ujar manawa kabeh perkara ing urip sinau kanthi mbandhingake. Lan saiki aku setuju kabeh karo dheweke! Aku mbandhingake lan ngerti yen aku ora tresna babar pisan, nanging tresna marang kancane.
Urip! Apa urip iki? Mung tembung, nanging pinten makna kasebut ing. Lan sepira sethithik kita sing bisa ngowahi. Lan saiki dudu wayahe filosofi. Dadi aku pengin menehi sesuatu sing ora biasa lan pinter. Sinau sekolah lulusan, utawa liya-liyane ... Saiki, aku bakal ngimpi. Mungkin, bisa uga ... Kabeh siji sangsi. Nanging saiki aku duwe masalah sing beda. Lan kuwatir iki ngilangi kabeh wektu luang. Aku malah durung turu. Aku ora cukup turu, malah sing ana ing sekitarku weruh lingkaran ing mripatku sing katon kurang turu. Muncul maneh pitakon: ing endi bakal entuk dhuwit kanggo operasi plastik dadi kecantikan maneh? Aku kudu takon karo Pasha yen dheweke bisa menehi tabungan.
Aku asring surfing Internet, kabeh wektu nggoleki bapakku putra, dakkira aku bisa nemokake ing kana. Nanging aku ora bisa nemokake. Dheweke bisa uga ora pengin ditemokake. Lan aku terus nyoba. Kanggo opo Ya, paling ora kanggo kepentingan Styopka. Oke, aku ora bakal ngapusi, mesthine luwih akeh kanggo aku. Aku kangen banget karo dheweke. Mung dheweke kabeh sing mikir.
Wis kesel kabeh! Aku babar pisan ora ngurus. Amarga mouse wis dadi abu-abu, mula ora katon kaya wanita. Sampeyan kudu miwiti nonton dhewe! Napa aku rampung ngeculake tangan? Aku wis sengit marang awakku dhewe. Lan kepiye bojoku isih bisa nahan aku? Lan sawise kabeh, aku ora nate krungu tembung ala saka dheweke menyang arah. Aku kaget karo dheweke. Dadi, saiki aku bakal njupuk tas kosmetik, aku bakal mbukak. Sial, aku ora bisa nemokake apa-apa sing cocog karo aku, aku nutup, banjur dakbukak maneh lan sateruse ing bunder. Aku dadi gugup. Aku pengin golek gambarku dhewe, nanging ora bisa. Dheweke ilang ing endi wae. Lan pangilon ora nulungi aku babar pisan. Oh, nguciwakake tenan. Sampeyan kudu njaga awak kanthi terus-terusan, lan ora mung nalika dheweke macak ing papan liya. Anehe aku ora nate mikir babar pisan.
Bojoku bubar tuku gunung kabeh jinis kosmetik kanggo aku. Aku seneng banget karo dheweke, mula aku uga pengin seneng karo Pasha. Mripate kedhep kanthi macem-macem bayangan lan lipstik. Nanging aku melu-melu, banjur mripatku wis biasa nesu iki. Lan aku miwiti nyelehake "marafet" ing praupanku. Nalika Pasha bali kerja, dheweke ora kenal karo aku lan kaget banget. Dheweke ujar manawa dheweke bangga banget yen kecantikan kaya ngono. Nanging sampeyan ngerti, aku dhewe ngerti lan percaya! Yen sampeyan pracaya, kabeh bakal dadi! Aku ngerti sadurunge yen aku pancen ayu. Angka kasebut mung gagal sithik, aku pulih sawise nglairake. Nanging iki uga bisa diatasi. Ora suwe aku bakal dadi boneka, sampeyan ora bakal ngerti.
Aku seneng siji, nanging aku urip karo wong liya. Aku ora pengin urip ing kasunyatan. Aku pengin terus maya maya-maya. Aku ora duwe pilihan nanging kudu ngrampungake saiki. Lan putra nulungi santai. Bungah banget yen aku duwe putra sing dak tresnani. Lan dheweke seneng yen dheweke duwe ibu kaya sing nresnani dheweke tinimbang apa wae. Dheweke isih durung paham akeh, nanging bakal tekan waktune, lan dheweke bakal ngerti sejatine babagan ibu lan bapak.